พระพุทธศาสนาในอาเซีย-พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตฺโต)-ปกแข็ง-ราคา300บาท

พระพุทธศาสนาในอาเซีย

โดย-พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตฺโต)

-ปกแข็ง-กระดาษถนอมสายตา ปั๊มเงิน ปั๊มทอง

ขนาด 27*20 cm

จำนวน 364 หน้า

ราคา300บาท

หนังสือ "พระพุทธศาสนาในอาเซีย" เล่มนี้ เป็นหนังสือวิชาการที่อ่านเพลิดเพลิน

มีเนื้อหาสนุกสนานเข้มข้น (เช่นเรื่องพุทธศาสนาในเวียดนามเป็นต้น) กล่าวได้ว่า

เรื่องราวในประวัติศาสตร์นั้น บางมีก็มีความรุนแรง มีความ

สะเทือนใจยิ่งกว่าในนิยายเป็นอันมาก การศึกษาเรื่องราวในประวัติศาสตร์

ย่อมทำให้เห็นภาพอดีต อันวิญญูชนผู็ฉลาดพึงนำมาเป็นอุทาหรณ์และอนุสติเตือนใจ

สำหรับการดำรงชีวิตอยู่ในโลกปัจจุบัน

"พระพุทธศาสนาในอาเซีย"

เคยได้รับการตีพิมพ์มาแล้ว ๕ ครั้ง คือ ครั้งแรก มิถุนายน ๒๕๑๕

ในวาระงานออกเมรุพระศพ สมเด็จพระสังฆราชอุฏฐายีมหาเถระ

ครั้งที่ ๒ กรกฎาคม ๒๕๑๗ ในงานอนุสรณ์

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (คณะกรรมการนิสิตจัดพิมพ์)

ครั้งที่ ๓ มีนาคม ๒๕๑๘ ในงานพระราชทานเพลิงศพ

พระทีฆทัสสีมุนีวงศ์ อดีตเจ้าคณะจังหวัดพิจิตร

ครั้งที่ ๔ สิงหาคม ๒๕๓๑ มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

จัดพิมพ์เผยแพร่ และแจกในงานปลงศพคุณแม่ชุนกี อารยางกูร

ในการพิมพ์ครั้งทหี่ ๔ ท่านผู้แต่งได้บันทึกความเป็นมาของหนังสือ

อันมีสาระสำคัญดังนี้

"หนังสือพระพุทธศาสนาในอาเซียนี้ พิมพ์ครั้งแรกเมื่อ ๑๖ ปีมาแล้ว เดิม

เป็นหนังสือเล่มเล็กๆ เพราะเขียนขึ้นด้วยความมุ่งหมายเพียงจะให้เป็นความรู้

รอบตัวๆ พอให้พระภิกษุสามเณร โดยเฉพาะที่เป็นนิสิต นักศึกษา และนักเรียน

สนใจและรู้จักพระพุทธศาสนาในดอนแดนอื่นๆ บ้าง ส่วนที่มีเนื้อหามากสักหน่อย

ก็คือ พระพุทธศาสนาในประเทศไทย ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับตนเองที่ควรรู้จักให้

มากกว่าที่อื่น แต่กระนั้น ก็ได้เขียนอย่างเป็นกาลานุกรม (chronology) เพื่อให้

ย่นย่อและรวบรัดที่สุด

ในการพิมพ์ครั้งต่อๆ มา ได้พิจารณาเห็นว่าเรื่องที่เขียนไว้เดิมนั้นมีเนื้อหา

สาระน้อยเกินไป จึงได้ขยายเพิ่มรายละเอียดลงไปมากขึ้นโดยเฉพาะใน

การพิมพ์ครั้งที่ ๓ ได้เขียนเพิ่มความเป็นมาแบบ กาลานุกรม ลงในเรื่อง

ประเทศจีน ทำให้ "พระพุทธศาสนาในประเทศจีน" ยาวขึ้นอีกมาก

ในการพิมพ์ครั้งที่ ๔ นี้ได้นำเรื่องที่พิมพ์แล้ว และเตรียมไว้สำหรับ

พิมพ์โอกาสอื่นๆ มาแทนที่เรื่องเก่าๆ ในหนังสือนี้หลายเรื่อง คือ

"พระพุทธศาสนาในญี่ปุ่น" จากหนังสือเล่มเล็กๆ ซึ่งพิมพ์ใน พ.ศ.๒๕๑๑

"พระพุทธศาสนาในกัมพูชา พระพุทธศาสนาในลาว" และ "พระพุทธศาสนาในเวียดนาม"

จากต้นฉบับที่เขียนไว้สำหรับสารานุกรมพระพุทธศาสนา เมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๑ เนื่องจาก

เรื่องทั้งสี่นี้มีความยาวเป็นอันมาก จึงทำให้หนังสือขยายหน้าออกไปกว่าเดิมหลายส่วน

และที่สำคัญไม่น้อยก็คือ ได้ทำให้เรื่องต่างๆ ในเล่มมีปริมาณของเนื้อหายาวสั้น มากน้อย กว่ากันมาก

จนดูไม่ได้สัดส่วนสมดุลกันเลย โดยเฉพาะ เรื่อง "พระพุทธศาสนาในอาเซียกลาง"

และ "พระพุทธศาสนาในอาฟกานิสถาน" ยังคงสั้นมาก มีลักษณะเป็นเพียงความรู้รอบตัว

และเรื่องพระพุทธศาสนาในเกาหลี ที่เขียนไว้ค่อนข้างยาวใน "พุทธจักร" ในพ.ศ.๒๕๑๑

ก็ยังไม่ได้ปรับปรุงและนำมาแทนที่เรื่องที่มีชื่่อเดียกันในหนังสือนี้..."

แม้ว่า "พระพุทธศาสนาในอาเซีย" จะได้รับการพิมพ์มาแล้ว ถึง ๕ ครั้ง

ครั้งที่ ๕ ธรรมสภาจัดพิมพ์ในปี พ.ศ. ๒๕๔๐ ถ้าเทียบดูเวลาจะเห็นได้ว่า

ระยะเวลานับจากการพิมพ์ครั้งสุดท้ายนั้นจนถึงปัจจุบันนี้ ผ่านมาเกือบ สิบห้าปีแล้ว

ยังไม่มีการตีพิมพ์ขึ้นใหม่อีกเลย

ธรรมสภาตระหนักถึงคุณค่าของหนังสือ "พระพุทธศาสนาในอาเซีย"

ประสงค์จะได้มีโอกาสเผยแพร่ผลงานเปี่ยมคุณภาพอีกเล่มหนึ่งของ

พระเดชพระคุณพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต) จึงได้กราบนมัสการขออนุญาต

พระเดชพระคุณฯ ตีพิมพ์ "พระพุทธศาสนาในอาเซีย" ขึ้นอีกครั้ง ซึ่งท่าน

ก็มีเมตตาอนุญาตให้ตีพิมพ์ได้ตามความประสงค์ โดยเป็นการให้เปล่า เหมือนดังผลงานเล่มอื่นๆของท่าน

ในการพิมพ์ครั้งนี้ ธรรมสภา ได้จัดทำอย่างประณีต แทรกภาพน่าสนใจเข้ากับเนื้อหาประกอบไว้ตลอดเล่ม

เป็นการเพิ่มคุณค่าให้แก่หนังสือเล่มนี้มากยิ่งขึ้น

ธรรมสภาหวังว่า หนังสือ "พุทธศาสนาในอาเซีย" คงจะได้สำเร็จ

ประโยชน์ในการให้ความรู้ในทางประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาและให้แง่คิด

อันควรพินิจแก่ผู้สนใจโดยทั่วกัน

...............................................

สารบัญเนื้อเรื่อง

๑.พระพุทธศาสนาในภัมพูชา

    ๑. ยุคฟูนัน (Funan หรือ Founan) หรือ

        ยุคอานาจักรพนม หรือยุคก่อนเขมร (ค.ศต.๑-๖ตรงกันประมาณ พ.ศ. ๖๐๐ถึง๑๐๐๐)

    ๒. ยุคเจนละ (Chenla) (ครึ่งหลังของ ค.ศต.๖-ค.ศ.๘๐๒ หรือ พ.ศต. ๑๑-พ.ศ. ๑๓๔๕)

    ๓. ยุคพระนคร หรือยุคมหานคร (Angkor)

         (พ.ศ.๒๓๔๕-๑๙๗๕)

     ๔.ยุคหลังพระนคร (พ.ศ.๑๙๘๗๘ ถึงปัจจุบัน)

         หนังสือประกอบ

๒.พระพุทธศาสนาในเกาหลี

๓.พระพุทธศาสนาในจีน

       ๑. สมัยราชวงศ์ฮั่น(พ.ศ.๓๔๒-๗๖๓)

       ๒. สมัยสามก๊ก (พ.ศ. ๗๖๓-๘๐๘)

       ๓. สมัยราชวงจิ้น (พ.ศ. ๘๐๘-๙๖๓)

       ๔.สมัยราชวงศ์เหนือและใต้ (พ.ศ.๙๖๓-๑๑๒๔)

       ๕. สมัยราชวงศ์ซุย (พ.ศ.๑๑๒๔-๑๑๖๑)

       ๖. สมัยราชวงศ์ถัง (พ.ศ.๑๑๖๑-๑๔๕๐)

       ๗. สมัยห้าราชวงศ์ หรือ หงอโต้ว (พ.ศ.๑๔๕๐-๑๕๐๓)

       ๘. สมัยราชวงศ์สุง หรือ ซ้อง (พ.ศ.๑๕๐๓-๑๘๒๓)

       ๙. สมัยราชวงศ์หงวน หรือ หยวน (พ.ศ. ๑๘๒๓-๑๙๑๑)

     ๑๐. สมัยราชวงศ์หมิง หรือ เหม็ง (พ.ศ.๑๙๑๑-๒๑๘๗)

     ๑๑. สมัยราชวงศ์ชิง หรือ เช็ง (พ.ศ.๒๑๘๗-๒๔๕๕)

     ๑๒. สมัยสาธารณรัฐ (พ.ศ.๒๔๕๕ เป็นต้นมา)

     ๒๓.สมัยสาธารณรัฐประชาชนจีน (พ.ศ.๒๔๙๒ เป็นต้นมา)

๔.พระพุทธศาสนาในญี่ปุ่น

พระพุทธศาสนาเข้าสู่ญี่ปุ่น

พระพุทธศาสนารุ่งเรืองในญี่ปุ่น

ยุคเมืองนาราเป็นราชธานี

ยุคเมืองเฮอันเป็นราชธานี

พระพุทธศาสนายุคกามากุระ

พระพุทธศาสนาในยุคต่อๆมา

สภาพปัจจุบัน

โซกะ งักไก

หนังสือและเอกสารประกอบการเขียน

๕.พระพุทธศาสนาในธิเบต

๖.พระพุทธศาสนาในไทย

ยุคที่ ๑ เถรวาทแบบสมัยอโศก

ยุคที่ ๒ มหายาน

ยุคที่ ๓ เถรวาทแบบพุกาม

ยุคที่ ๔ เถรวาทแบบลังกาวงศ์

๒.สมัยล้านนาไทย

๓.สมัยอยุธยา

ก.อยุธยาตอนแรก (พ.ศ.๑๘๙๓-๒๐๓๑)

ข.อยุธยาตอนที่สอง (พ.ศ.๒๐๓๔-๒๑๗๓)

ค.อยุธยาตอนที่สาม (พ.ศ.๒๑๗๓-๒๒๗๕)

ง.อยุธยาตอนที่สี่ (พ.ศ.๒๒๕๗-๒๓๑๐)

๔.สมัยธนบุรีถึงรัตนโกสินทร์ตอนต้น (ถึง ร.๔)

๕.สมัยปัจจุบัน (ร.๔ ถึงปัจจุบัน)

๗.พระพุทธศาสนาในเนปาล

๘.พระพุทธศาสนาในพม่า

๙.พระพุทธศาาสนาในลาว

๑๐.พระพุทธศาสนาในเวียดนาม

ก.อาณาจักรจัมปา

ข.เวียดนาม

๒)ยุคชาติทรุด-ศาสน์โทรม

๓)ยุคกอบกู้-ฟูแล้วกลับยุบ

๔)ยุควิกฤติการณ์ชาวพุทธ ถึง วิกฤติการณ์รวมประเทศ (พ.ศ.๒๕๐๖ ถึงปัจจุบัน)

บทส่งท้าย

หนังสือและเอกสารประกอบ

๑๑.พระพุทธศาสนาในศรีลังกา

๑๒.พระพุทธศาสนาในอาเซียกลาง

๑๓.พระพุทธศาสนาในอาฟกานิสถาน

๑๔.พระพุทธศาสนาในอินเดีย

ยุคที่ ๑ การรักษาความมั่นคงภายในสังฆมณฑล (นับแต่ พุทธปรินิพพาน ถึงก่อนพระเจ้าอโศกมหาราช)

หรือประมาณ พ.ศ.๑ ถึง ๒๐๐ เศษ)

ยุคที่ ๒ พระพุทธศาสนารุ่งเรืองทั่วชมพูทวีป และแผ่ออกต่างประเทศ

(จักรวรรดิพุทธที่ ๑ ของพระเจ้าอโศกมหาราช ถึงจักรวรรดิพุทธที่ ๒

ของ พระเจ้ากนิษกะประมาณ พ.ศ.๒๕๐ ถึง๕๐๐).๓๓๘

ยุคที่ ๓ พระพุทธศาสนาฝ่ายมหายานแยกตัวออกไป และเจริญรุ่งเรือง

ยุคที่ ๔ ศูนย์กลางการศึกษาวัฒนธรรมและการผสมผสานกับศาสนาฮินดู

ยุคที่ ๕ ความเจริญที่อ่อนแอ ความเสื่อมโทรมและสูญสิ้นจากประเทศอินเดีย

สมัยปัจจุบัน

เหตุที่พระพุทธศาสนาเสื่อมสูญจากอินเดีย

..........................................................