การระลึกถึงความตายต้องทำจิตใจให้แยบคาย
เมื่อระลึกถึงความตาย เราต้องทำจิตของเราแยบคาย หากการระลึกถึงความตาย
ไม่มีอุบายที่ชอบแล้ว การระลึกถึงความตายบางครั้งก็ให้โทษได้ คือเมื่อระลึกถึงความตาย
ของคนที่เรารักใคร่แล้ว หากขาดสติเราก็มีความทุกข์ มีความเศร้าโศกเสียใจ
เหมือนกับมารดาระลึกถึงความตายของบุตร ฉะนั้น บางครั้งเราระลึกถึงความตายของคนที่เราเกลียดชัง
เราก็เกิดความยินดีปรีดาปราโมทย์ในจิตใจ เพราะว่าเขาเป็นคู่เวรคู่ภัยกับเรา
เห็นไหมว่าความตายที่เราระลึกถึงของคนที่เรารักก็ตาม คนที่เราชังก็ตาม หากตั้งจิตใจไว้ไม่ดี
จิตของเราก็กลายเป็นอกุศลได้ เช่นเดียวกัน บางครั้งเราระลึกถึงคนที่เราไม่ได้รับไม่ได้ชังเพราะเราไม่รู้จัก
เราก็รู้สึกเฉยเมยอยู่ รู้ข่ายเห็นคนอื่นตายอยู่ทุกวันจนชาชิน แต่เราไม่ได้ตั้งจิตกำหใดลงไปในความตายที่พบเห็น
การพบเห็นความตายนั้นก็ไม่สำเร็จประโยชน์เพราะไม่เกิดธรรมสังเวช เหมือนสัปเหร่อ เห็นศพคนตายแล้วชาชิน
อันนี้ไม่สำเร็จประโยชน์ไม่เกิดธรรมสังเวช จิตใจยังคงความประมาทมัวเมาเช่นเดิม การระลึกถึงความตายของตัวเราเองนั้น
ต้องตั้งจิตให้ดีจะไม่มีความสะดุ้ง ตกใจ ถ้าไม่ตั้งจิตตั้งใจ เราจะกลัวนายเพชฒฆาตที่เข้ามา
บทความจากหนังสือเรื่อง มรณาสติกถา โดย.พระอาจารย์ดุษฎี เมธังกุโร
ท่านที่สนใจ สั่งซื้อหนังสือ หรือสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม สามารถติอได้ที่
ไตรลักษณ์ ศูนย์หนังสือพระพุทธศาสนา ริมกำแพงวัดญาณเวศกวัน
E-mail : trilak_books@yahoo.com
โทร. 086-461-8505,02-482-7358
หน้าแรก
บทความ
เว็บบอร์ด